Uribarri Ganboako urtegia eraikitzeak aldaketa nabarmena ekarri zion Mendixurri bere mugartean eta bertako biztanleen bizimoduan.
Proiektua Manuel Uribe-Etxeberria ingeniari bilbotarrak asmatu zuen, Bilborako eta bere eskualderako elektrizitatea ekoizteko helburuarekin. Uribarri Ganboako, Urrunagako eta Albinako hiru urtegiak eraikitzea aurreikusi zuen. 1934an obrarako kontzesioa lortu zuen.
1945ean Bizkaiko Labe Garaiak enpresak erosi zuen proiektua, eta Saltos y Aguas del Zadorra enpresak kudeatu zuen. 1947an hasi ziren obrak eta, ondorioz, lur desjabetzeak. Urtegia ofizialki 1958ko udan inauguratu zen. 1962an Bilbo Handiko Administrazio Korporazioari saldu zitzaizkion ustiatzeko eskubideak, etxeko eta industriako kontsumoari dagokionez, eta 1969an Iberduerori ekoizpen hidroelektrikoari dagokionez. 1976tik aurrera, Gasteiz urtegi horretako urarekin hornitzen da.
Urtegiaren eraikuntzak Ganboako udalaren desegitea eragin zuen. Bertako herri batzuk, Mendizabal eta Zuazo Ganboa, ur azpian geratu ziren, eta Azua, Larrinzar eta Garaio, berriz, lurrik gabe geratu ziren. Langara/Nanclares de Gamboak, Marietak eta Mendixurrek biziraun zuten, baina oso termino murriztuak zituzten. Orenin, bizirik gabe geratu zen, uharte batean geratu baitzen. Arrazua-Ubarrundia udalerrian ere Uribarri Ganboa udalerriaren zati handi bat urez estali zen, eta Landa gaur egun Zuhatza deritzan uhartean geratu zen. Barrundian Urizar herria etxe bakar batekin geratu zen. Kaltetutako herrietako bizilagun askok emigratu behar izan zuten.
Mendixur, Marieta, Larrinzar eta Garaio, Barrundiako Udaletxera pasa ziren.
Urak Mendixur herrigunera iritsi ez ziren arren, herriak lur asko galdu zituen, bereziki Dehesa, Prao eta Santo Tomas eremuak.
Inguruabar horiek eta nekazaritzako makineria sartzeak eragindako landa-exodoa zirela eta, Mendixurko biztanleria jaitsi egin zen, 1955eko 81 biztanleetatik 1981eko erroldako 39 biztanleetara.